Indonesië (Java)

Hallo allemaal!

Pfiew wat een week! We zijn al een heel eind door Indonesië over het eiland Java gereisd en we hebben vele indrukken gekregen, wat een land!
Eerst willen we jullie nog bedanken voor de leuke berichtjes en natuurlijk de verhalen in het boekje. Erg leuk! Nog een huishoudelijke mededeling om te voorkomen dat jullie tevergeefs op een reactie wachten.. we hebben hier in Azië een ander telefoonnummer.
We willen jullie door middel van dit verslag meenemen met ons op reis.. wel zal het moeilijk zijn om datgene wat we hier meemaken echt over te brengen omdat de cultuurverschillen zo groot zijn, dat je het soms bijna niet kunt voorstellen als je er zelf niet tussenin zit. De foto's zullen het iets duidelijker maken..

Onze reis kan beginnen..
Na een mooi afscheidsfeest vorige week dinsdag, kon woensdag onze reis echt beginnen. We vertrokken vanuit Brussel richting Londen waarna we met een lange vlucht (gelukkig wel met alle luxe aan boord) via Hongkong uiteindelijk naar Jakarta vlogen. In Hongkong begonnen we ons steeds meer te beseffen wat ons te wachten stond. We kwamen rond middernacht aan en we hebben meteen ons hotel opgezocht. Een comfortabele kamer met warme douche, schone lakens en zonder ongedierte.. Nog even er van genieten want dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn het komende half jaar. We willen namelijk low-budget reizen. Dat betekent dat we ongeveer voor €6 p.p. overnachten en €5 per dag eten. Dat is goed te doen in Azië, maar dan moet je vanzelfsprekend niet op luxe rekenen. We willen zo veel mogelijk meekregen van het land, de cultuur en de natuur d.m.v. excursies, bezichtigingen etc. Daar willen we dan ook wat meer van ons budget aan uitgeven.

Bogor
De Morgen na aankomst in Jakarta hebben we onze backpack weer ingepakt om meteen verder te trekken naar de volgende stad. Een kleinere, iets rustigere stad dan de hoofdstad Jakarta. We hadden namelijk al gehoord dat Jakarta echt een verschrikkelijke stad zou zijn om als net aangekomen reiziger te acclimatiseren. We pakten de damribus naar het treinstation wat volgens de lonely planet een verbinding zou hebben met Bogor. We keken onze ogen uit maar algauw merkten we dat wij hier ook een attractie zijn. Er waren zelfs mensen die Lijanne's arm even aanraakten om te kijken of dat blanke wel echt was. Aangekomen op het station bleek de verbinding niet meer te bestaan. Tsja.. en dan? Als je ook maar 2 tellen besluiteloos staat rond te kijken als westerling staan er ineens verschillende mensen om je heen die je wel weg willen brengen. Onderweg denkt de taxichauffeur dat hij van Persie (Stan) in zijn busje heeft zitten en noemt daarna het hele Nederlandse voetbalteam op. Hoe verder we van het airport wegreden, hoe meer sloppenwijken we zagen. Vele smalle hutjes dicht op elkaar met een golfplaten dak. Soms kun je je echt niet voorstellen dat hier mensen in leven. En overal waar je kijkt zie je rotzooi op straat, vooral langs het spoor (lijkt wel een vuilnisstortplaats). Op het station aangekomen staan we met onze volle backpacks netjes in de rij te wachten om een kaartje te bestellen. Al snel krijgen we in de gaten dat we zo nog een dag konden blijven staan omdat alle locals voor ons sprongen om een kaartje te bemachtigen. Uiteindelijk hebben we met onze backpacks de gang verspert zodat we rustig een kaartje kunnen kopen. We kregen te weinig wisselgeld terug en ‘ineens' kon de man achter het loket geen Engels meer. We hadden al snel in de gaten dat je als toerist goed op moet letten. In de trein zien we nu ook meer van de mooie kant van Indonesië. Die natuur!
We wilden in Bogor opzoek gaan naar een kamer. Op het station werden we aangesproken door een ‘medewerker van het toeristenbureau' en wilde ons meteen een excursie verkopen. Nadat we deze afgeslagen hadden, heeft hij voor ons een kamer geregeld omdat wij nog geen idee hadden waar we zouden overnachten. Onze volgende les: zorg altijd dat je een plan hebt waar je heen gaat of wat je gaat doen. Wanneer je dat niet hebt, maken anderen een plan voor jou. De kamer paste binnen ons budget dus we namen hem. Die nacht heeft Lijanne geen oog dicht gedaan. Deze kamer had namelijk ongedierte, veel schimmel, de wc in de slaapkamer, vieze lakens en het hotel was aan de zijkant open. Opzich zouden we van het laatste geen last hebben gehad als het regenseizoen eind augustus gewoon was afgelopen. Helaas is dit niet het geval en hebben we tot nu tot dagelijks elke middag en avond enkele uren tropische regenbuien gehad. Daardoor hadden we die nacht een lek boven ons bed. De regen overdag is af en toe behoorlijk balen omdat we hierdoor beperkt worden in onze activiteiten. ‘s Avonds hebben we hier gelukkig geen last van aangezien we dan toch al vaak op onze kamer zijn. Het is hier namelijk om 18 uur al donker en het is als toerist in de steden dan veiliger om binnen te blijven. Na de eerste nacht besloten we om in het vervolg eerst even naar de kamer te kijken voor we hem boeken.
Vooral de eerste dag in de stad voelden we ons erg opgejaagd en niet zo prettig. We moesten nog wennen aan de cultuur hier (acclimatiseren) en in het begin voelde we ons net een lopende euro. Dit veranderde gauw zal later in dit verhaal blijken. Dat we ons niet op ons gemak voelden, werd vooral veroorzaakt door de mensen langs de weg die met hun bakfiets (helicopter), kraampjes of door middel van bedelen geld aan ons wilden verdienen. Daarentegen zijn de andere Indonesiërs erg vriendelijk. Ze vragen vaak uit interesse hoe het gaat en wat we doen. Zo raken we dan ook regelmatig in gesprek met locals. Ze willen je helpen en staan zelfs voor je op (ja de oudere mensen voor ons). Vooral in het begin was het moeilijk om onderscheid te maken tussen de mensen die iets aan ons wilden verkopen en de mensen die uit interesse contact met ons zochten. Tot zover onze indruk van de stad Bogor op de eerste dag. We hebben na een goede onderhandeling uiteindelijk toch de excursie geboekt voor de volgende twee dagen om zo een andere kant van het eiland Java te zien (de countryside).

2 daagse excursie countryside
We worden ‘s morgens opgehaald door Hati onze reisleider. Samen met de chauffeur laat hij Stan, mij en Sabine (Nederlands meisje) de komende 2 dagen Java zien en zet ons verder op de route af zodat wij weer verder kunnen reizen.
Allereerst worden we meegenomen naar een maker van Wayon-poppen (typisch Javaans). De man laat ons in zijn huis om zijn werk en passie te laten zien. Daarna spelen we nog even op de instrumenten die worden gebruikt bij de optredens van de Wayonpoppen. Als Lijanne en Sabine de melodie doorhebben vormen zij een orkest met de Indonesiërs. We rijden verder en stoppen bij de rijstvelden. Wauw wat een uitzicht. Hati vertelt ons over rijst terwijl hij ons meeneemt door de velden. De rijstvelden vormen plateaus om het water vast te houden. Wij dalen over de smalle richels van de rijstvelden af. Onderweg komen we regelmatig kleine dorpjes tegen. De kinderen in deze dorpjes horen we al van ver af roepen ‘Hello! Mister!' Ook tegen Lijanne en Sabine (mister betekent voor hun ‘blanke'). Ze zwaaien vrolijk naar ons en lachen wanneer wij dit terug doen. Wat een verschil met de stad! We rijden weer verder met de auto en stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten. Later komen we bij het bamboehuisje aan waar we die avond overnachten. De kamers zijn piepklein met enkel twee dunne matrasjes op de grond. Maar wel erg gaaf zo midden in de rimboe! Hati maakt nasi goreng voor ons (thuis dachten we nog dat het een grapje was, alleen maar rijst eten). Daarna trekken we onze bergschoenen aan en lopen de berg op waarna we ‘de jungle' in gaan. Wat een natuur! Dit hoopten we te zien tijdens onze reis! Maar echt genieten kan op dat moment niet omdat Hati op zijn slippers (!) flink doorklimt. Soms best riskant als we om ons heen kijken aangezien je net langs een afgrond klimt en afdaalt van steen naar steen. Gelukkig kent Hati de tocht op zijn duimpje want hij waarschuwt ons voor elke steen die los zit. Uiteindelijk komen we beneden bij de gigantische watervallen aan waar we een duik mogen nemen. We doen dit niet omdat we al genoeg afgekoeld zijn door de watervallen onderweg. Na een tijdje gaan we via de zelfde route terug naar ons bamboehutje. Onderweg valt het ons weer op dat we een attractie zijn. Met mobieltjes maken locals foto's van ons. Ja.. mobieltjes. Ze hebben vaak niet meer dan een dak boven hun hoofd maar wel een mobieltje! Dat is in de stad ook zo bizar. Je ziet zoveel armoede, maar een mobieltje hebben ze bijna allemaal. Na het douchen in een bamboehokje krijgen we rijstwijn. Inderdaad, het is rijst-rijst-rijst hier. Maar wel goed te drinken hoor! Nadat we Hati hebben leren toepen heeft hij heerlijk Indonisch eten voor ons klaar gezet op een kleed en gaan we er op de grond omheen zitten. Na het eten hebben we nog even gezellig gekletst en toen hebben we ons bamboebed opgezocht. Behalve de natuur hoor je zelfs hier om een uur of vier in de morgen de Koran al die voorgelezen wordt. De volgende dag mogen we na het ontbijt onze bergschoenen weer aandoen voor de volgende tocht. We dalen de berg af door de wildernis op zoek naar de rivier beneden. Hier omheen ligt een dorpje en daar zijn hot-springs (heet-water-bronnen). Nadat er eerst meisjes met ons op de foto wilde (en nog een keer met Stan apart;) ), keken de locals toe terwijl wij genoten van de hotsprings en het uitzicht. Midden in de bosrijke Bergen stonden we, met uitzicht op een rivier en een dorpje van bamboe onder een heerlijk warme douche! Daarna lopen we vele trappen omhoog en komen we bij de auto aan die ons naar de thee-plantages brengt. We maken een tocht dwars door de plantages waarbij Hati ons van alles over thee vertelt. Er groeit ook meer, zoals een kaneelboom (ruikt lekker!). Volgensmij hebben wij hier op Java al bijna alle kruiden, fruit en vruchten zien groeien ;p
Tenslotte worden we naar het treinstation in Bandung gebracht. We blijven ons verbazen over het verkeer. Overal waar je kijkt zie je brommertjes. Ze rijden kris-kras tussen het overige verkeer. De auto's rijden hard over de smalle weggetjes langs de afgrond en hebben vaak geen idee wat er aan de andere kant van de bocht aankomt. En zien ze een klein gaatje dan kunnen ze het niet laten om de meest gevaarlijke inhaalmanoeuvres in te zetten (blik op de weg zou hier eens moeten filmen!). Stan heeft al heel wat schietgebedjes gebeden wanneer er weer een tegenligger bijna op de moterkap zat. Daarnaast zie je in de dorpen kinderen gewoon op straat spelen, hoe klein ook. Als Hati vertelt dat er veel verkeersslachtoffers vallen verbaast dat ons niet. Uiteindelijk worden we bij het station van Bandung afgezet waar we Hati bedanken voor wat hij ons de afgelopen 2 dagen heeft laten zien en beleven.

Yogyakarta
Nadat we vanuit Bangdung de nachttrein naar Yogyakarta hebben genomen komen we ‘s morgens om 8u aan. We realiseren ons in de trein dat we nog niet 1 nacht goed geslapen. Daarbij hebben we ook niet de tijd genomen om over het effect van de cultuurshock en de jetlag heen te komen. Omdat we alleen nog maar gereisd hebben besluiten we om in Yogyakarta even gas terug te nemen en hier enkele dagen te blijven. We wachten tot het licht begint te worden en nemen afscheid van Sabine die een andere buurt opzoekt om te overnachten. We gaan op zoek naar een guesthouse. Na 1,5 uur lopen vinden we hier een heerlijk plekje! Voor 6,25 p.p. hebben we hier een schone kamer, zonder echt ongedierte en zelfs een zwembad! Natuurlijk kun je het niet meten met onze maatstaven in Nederland, maar het is echt een fijn plekje. Lekker rustig en toch midden in de grote stad. Bij aankomst om 8 uur ‘s morgens vallen er dan ook meteen in slaap (hm, zo komen we ook niet in het ritme). Daarna zijn we de stad in gegaan om iets te eten. Zo gauw het eten klaar is zetten ze het hier op tafel. Deze keer kregen we de soep tegelijk met het hoofdgerecht. Dat valt nog mee. Gisteren was de volgorde: voorgerecht Stan, hoofdgerecht Stan, hoofdgerecht Lijanne (Stan bijna klaar), Voorgerecht Lijanne. Als je rond 5 uur aan tafel zit word je maaltijd begeleid door Koraangebeden die uit de speakers van vier verschillende minaretten galmen. Wie verstaat dat nog?
De volgende dag namen we een duik in het zwembad en raakten aan de praat met een Frans stel (ja wel in het Engels hoor;)). Zij reizen al 3 maanden door Azië en hadden dus veel goede tips voor ons. Daarna vroegen ze ons of we zin hadden om ‘s avonds mee naar Ramayantheater te gaan. Een typisch Javaanse dansvoorstelling. Van tevoren zijn we samen gaan eten. Erg gezellig en leuk om te horen hoe ‘meer ervaren' reizigers het aanpakken. De voorstelling zelf was best mooi. Het is leuk om te zien hoe de traditionele Javaanse dansstijl eruitziet. Maar verder vonden we het moment dat de voorstelling mis ging het leukst. Tsja een open-lucht-theater terwijl het elke avond met bakken uit de lucht komt vallen levert natuurlijk een heel glad podium en dus lachwekkende dansmoves op. Uiteindelijk werd de voorstelling naar toch binnen verplaatst.
De volgende dag hadden we het paleis van de sultan (Kraton) op het programma staan. Maar aangezien locals je zomaar aanspreken zijn we toevallig aan de praat geraakt met een gids van het paleis. Hij vertelde dat het momenteel gesloten was door de Ramadhan. Hij had voor ons nog wel enkele tips die de moeite waard waren voor een bezoek. Onder andere een galerij waar ze batik verkopen. Hij hield voor ons ook meteen een ‘helikopter' aan (een bakfiets zeg maar). Voor 50 cent vervoerde hij ons in 20 minuten door het voorbijrazende verkeer. Bergop kreeg hij de trappers niet meer rond en moest hij afstappen om ons naar boven te duwen. Hij moet gebaald hebben dat Nederlanders gemiddeld een stuk zwaarder zijn dan de kleine Aziaten. Het voelt behoorlijk decadent en een beetje ongemakkelijk om je door zo'n schriel Indonesiërtje te laten voortduwen. Bij de batikshop werd uitgelegd hoe batik wordt gemaakt. Een bijzondere techniek en erg veel werk. Het geld wat wordt verdiend met de verkoop van de batikdoeken, komt ten goede aan de studenten voor de batikopleiding. Zelf hebben wij 2 doeken gekocht voor ons toekomstige huisje (:P). Erg mooi! Blij met onze aankoop wilden we we terug naar het hotel gaan toen net de stortbui begon. En dan weet je dat het nog wel een paar uur kan duren. Na 1,5 uur wachten hebben we ons maar weer door een helikopter naar het hotel laten brengen (we moeten toch een beetje aan de economie denken haha). Na een goede onderhandeling over de prijs zaten we lekker droog in het karretje tot hij plots stil stond. Ketting kapot dus we moesten nog een uurtje zelf lopen. Hem toch maar het geld gegeven zodat hij een nieuwe ketting kon kopen. We zijn toen op tijd gaan slapen omdat we de volgende dag om 5u vertrokken voor een excursie naar de Borobudur. Een van de bekendste boedistische temples ter wereld.
Wat geweldig! Vooral het uitzicht en de sfeer op de borobudur. Vanwege het vroege tijdstip was het lekker stil en nog niet zo warm. Daarom konden we volop van de mooie tempel en vooral het uitzicht genieten voordat het massatoerisme op gang kwam. De zon kwam net op en de dauw hing nog over de bomen waar we over uitkeken. En het mooiste was wel de Merapi (de vulkaan) die nog actief is. We hadden de lunchbox bewaard die van het hotel gekregen hadden en aten deze rustig leeg terwijl we op de top van de borobudur zaten. Erg grappig gezicht.. een eitje tikken op de boeda;p

Op de terugweg werden we meteen bij de paleis van de sultan (kraton) afgezet zodat we hem vandaag wel zouden kunnen zien. Onderweg kijken we steeds onze ogen uit door wat we hier zien. Vooral die brommertjes. Werkelijk alles wordt hier op vervoert. Hele gezinnen zitten op een brommer (4 personen). Of ze stapelen bakken meters hoogop (links en rechts ook). Ook op de fietsen wordt alles meegenomen. Vandaag kwam een fietser langs met hokken met daarin kippen achter op zijn fiets, daar boven op had hij een schaap gebonden. In het verkeer hier kan alles. Bij het paleis van de sultan werden we rondgeleid. Er waren Nederlandse invloeden te zien in het paleis doordat hij in Nederland gestudeerd heeft. Vooral grappig als je een gids met een indonesisch accent ‘delfsblauw' of ‘glas-in-lood' hoort zeggen. Er is ook een heel gedeelte gebouwd voor zijn troonopvolger (mag alleen een man zijn). Helaas voor hem heeft hij alleen 5 dochters gekregen en staat dat gedeelte dus leeg. In het paleis waren ze bezig met de voorbereidingen voor het eind van de Ramadhan. Dat wordt door hem morgen gevierd in het paleis.
Dat brengt ons op het laatste stukje van dit verhaal. De Ramadhan heeft voor ons als reizigers de afgelopen week al vaker voor kleine tegenslagjes gezorgd. Het openbaar vervoer is nu veel duurder en veel drukker omdat iedereen naar zijn familie terug gaat. Maar omdat vanaf morgen het einde van de Ramadan gevierd wordt (suikerfeest) is de komende drie dagen alles dicht. We wilden morgen eigenlijk verder reizen naar het westen van Java (daar een gave excursie doen maar daar vertellen we in ons volgende verhaal meer over) en zouden zondag met de ferry naar Bali gaan. We zitten hier nu vast tot maandag. Alles is dicht en het wordt bij mensen thuis gevierd dus wij zullen er waarschijnlijk weinig van meekregen. Hopelijk is er ergens nog wel een supermarktje of een eetgelegenheid open maar zelfs dat is nog maar de vraag... Wat hebben we het toch zwaar.. ;)
Op het moment dat we dit verhaal typen vinden hier in de straat al feestelijke optochten plaats en wordt er vuurwerk afgestoken. We hopen dat we er morgen ook iets van mee krijgen. Tot zover ons verslag van de eerste week. Ben maar niet bang.. we gaan jullie en onszelf niet elke week zo'n lang verhaal aandoen. Over een weekje of twee zullen we weer iets van ons laten horen!

Liefs Stan en Lijanne