Hee lieve mensen!!

Dit is ons laatste reisverslag want morgen stappen we in het vliegtuig en reizen we naar huis!! De afgelopen vier weken hebben we doorgebracht in India en we zijn van het noorden (grens van Nepal) richting het zuiden (Goa) gereisd. Om je een idee te geven van de grote van dit land; we hebbenonder anderegebruik gemaakt van 3 binnenlandse vluchten en we hebben 2 nachten in een slaaptrein en 4 nachten in een slaapbus doorgebracht. We hebben op deze manier veel gezien maar India is zo divers en groot dat we nog maar een kleine indruk is van het hele land. Ondanks onze eerste heftige week in Calcutta (zie vorige reisverslag) hebben we de afgelopen tijd erg genoten en hebben we naast de mindere kanten van dit land heel veel mooie en bijzondere dingen beleefd. We zouden in de toekomst dit land zeker nog wel eens willen bezoeken.

Terug naar India
Vanuit Sauraha (Chitwan Nationaal park) in Nepal zijn we met de bus naar de grens van India gereisd. Als na ruim vijf uur de bus stopt wordt omgeroepen dat we bij de grens zijn en stappen we uit. Alles is erg onduidelijk en onoverzichtelijk maar we gaan ervan uit dat de twee andere westerse ook naar India gaan en wij volgen hun naar een andere bus. Deze bus staat op het punt te vertrekken dus onze bagage wordt snel op het dak gebonden en we stappen de bus in. Als we eenmaal helemaal achter in de bus een plaatsje gevonden hebben en voor de zekerheid nog even navraag doen naar de eindbestemming van de bus blijkt dat we niet goed hebben opgelet en dat we in de verkeerde bus zitten.. shit. De bus begint net te rijden dus we springen op en wringen ons tegen de nog binnenstromende massa de bus weer uit. Onze bagage wordt weer van het dak gehaald en omdat we denken dat we misschien toch te vroeg uit de vorige bus zijn gestapt rennen we terug. De bus was echter al weg. Uiteindelijk laten we ons met een fietskar naar de grens brengen, kunnen we in het karretje even bijkomen en zien we het laatste stukje Nepal. We vonden Nepal ook weer een prachtig land!
Na de grens is het echt een chaos en er wordt flink aan ons getrokken om ons te mogen vervoeren. We waren van plan om met de bus vanaf de grens naar Varanasi te reizen maar we krijgen ontzettend veel aanbiedingen van taxi´s en busjes om ons naar deze plaats te brengen. Hoe verder we lopen hoe goedkoper het wordt en na een tijdje stappen we in bij een auto waarmee we samen met vijf Indiërs naar Varanasi rijden. We stappen achterin en meteen draaien drie bejaarde Indiërs die voor ons zitten zich met nieuwsgierige oogjes om. Een aardige tandloze bejaarde vraagt waar we vandaan komen en begint daarna enthousiast een onverstaanbaar verhaal te vertellen over zijn jonge jaren als ingenieur van de marine in onder andere Nederland. Een jongere man die naast ons zit lijkt te denken dat hij ons vanalles moet leren. Als er een aap op de weg loopt wijst hij hem aan en zegt 'monkey' en als er een paar bomen staan wijst hij en zegt 'jungle'. We knikken elke keer vriendelijk alsof deze informatie voor ons onmisbaar was.
Na een aantal uren is er nog een stop waar we de mogelijkheid krijgen om wat te eten en naar de wc te gaan. Zelf hadden we rijst en appels bij voor onderweg dus eten hoefden we niet en de aanblik van het 'open toilet' maakte dat we zelf een beschut plaatsje zochten. Deze open toillet bestond uit een open grasveldje waar we de behoefte van andere mensen en wc papier rond zagen drijven. De autorit is verder weer zoals we gewend zijn in Azië en met name in India. Tegenliggers laten vaak hun groot licht aan waardoor wij helemaal verblind worden en we elke keer af moeten remmen om niet langs de weg te belanden. Verder zijn de inhaalmanouvres weer levensbedreigend. Maar na ruim 8 uur rijden komen we veilig aan bij een hotel in Varanasi. Als we ons klaarmaken om te gaan slapen ontdekt Stan dat er nog twee ongewenste passagiers uit Nepal zijn meegereisd. Twee teken heeft hij waarschijnlijk over gehouden aan de junglewandeling in Nepal. Gelukkig hebben we daarvoor een tekentang bij waarmee Lijanne de teken snel heeft verwijderd.

Varanasi
Varanssi is de meest heilige stad van India en wordt gezien als het kloppende hart van het Hindoe universum. Door deze stad loopt de rivier de Ganges die door de Hindoes als levende Godin wordt beschouwd. Ze geloven onder andere dat deze rivier in staat is om aardse zonden weg te wassen. Ook komen zieken en oudere mensen naar deze plaats om hun laatste adem uit te blazen. Sterven in Varanasi is een reden tot feest voor Hindoes omdat ze dan meteen verlost zijn van de aardse levenscyclus. In Varanasi zie je dan ook heel veel terug van het Hindoeïsme en alle rituelen en gebruiken die daarbij horen.
We hebben boottocht gemaakt op de ganges en een wandeling langs de oever van deze rivier. Met de boot en te voet kwamen we langs de tientallen ghats aan de oever van de Ganges. Ghats zijn brede lange trappen die helemaal tot aan het water lopen. Het zijn er in totaal 90 die zich uitstrekken over 6 kilometer langs de Ganges. We zien hier mensen hun rituelen doen die onder andere bestaan uit zichzelf wassen en nippen van het water. Ook worden er kleine kaarsjes in de rivier gelaten om de rivier te groeten. Verder worden er bloemen en wierook aan de rivier geofferd. Al deze rituelen zijn een erg mooi gezicht maar het badderen is eigenlijk levensbedreigend want dit water zwaar verontreinigd. Omdat alle riolering van de stad en van steden stroomopwaarts direct in de ganges wordt geloosd bevat het water 3000 keer zoveel bacteriën dan in veilig zwemwater zou mogen. Wij hebben een heilig badje dan maar gelaten. Langs de rivier vinden verder allerlei activiteiten plaats zoals kleren wassen, yoga er zitten verkopers en er wordt cricket gespeeld.
De hindoes geloven dat wanneer je na je dood wordt verbrandt bij de ganges je uit de aardse levencyclus kunt ontsnappen en eindelijk rust vind. Daarom zijn er langs de rivier enkele speciale ghats waar 24 uur per dag lichamen in het openbaar op grote stapels hout worden gecremeerd. Deze crematieghats maakten wel erg veel indruk. Bijzonder om te zien hoe een in doeken gewikkeld lichaam door familie op een stapel hout wordt gelegd en dan met een ceremonie wordt ontstoken en verbrand. Uit respect voor de overledenen was het niet toegestaan foto's te maken van deze crematie ghats.
Langs de rivier ligt de zogenaamde Galis. Hier hebben we ook meer tijd dan gewild doorgebracht. Dit zijn de smalle steegjes tussen hoge gebouwen die te nauw zijn voor verkeer en waar je eenvoudig verdwaald. Vooral de eerste dagen zijn we verschillende keren verdwaald in dit labyrint van smalle steegjes die alle kanten op gaan, ineens dood kunnen lopen en waar alles op elkaar lijkt. Koeien zijn heilig voor de hindoes en lopen in heel India vrij over straat. We zien vooral in Varanasi opvallend veel koeien kriskras over straat lopen of liggen. Dit levert vaak erg grappige beelden op. Als Hindoes langs de koeien lopen raken ze deze ook even aan. Door al deze koeien ligt er uiteraard ook veel koeienstront op straat maar hier wordt dankbaar gebruik van gemaakt door het tegen muren te smeren of voor andere doeleinden. Naast veel koeien liepen er ook erg veel honden en geiten op straat. Ook komen er regelmatig apen voorbij geslingerd. Door deze apen werden wij geadviseerd onze balkondeur dicht te houden omdat onze spullen door hen niet veilig zouden zijn. De straathonden zorgden ervoor dat wij ´s nachts moeilijker in slaap kwamen want na zonsondergang leek het wel of er hele hondengevechten werden gehouden door de luidruchtige gepiep en gehuil en geblaf. Daarnaast was het tot een uur of 4 ‘s nachts een kabaal op straat met getoeter en geschreeuw. Op straat in de stad is het zoals het volgens ons kenmerkend is voor India altijd druk. Er is ook weer van alles te zien langs en op de weg. Wat een drukte, niet normaal. Er zijn vele verkopers langs de weg en er lopen ontzettend veel mensen, autoriksja en fietsriksja wurmen zich overal tussendoor en koeien liggen midden op straat. We komen ook steeds langs een geitenslachterij waar gevilde geiten aan vleeshaken voor de winkel hangen. Ook kippen worden hier langs de straat geslacht. De dieren die op straat leven zie je door de hopen afval struinen op zoek naar eten. Wel een apart gezicht een koe op een berg vuilnis kauwend op een plastic zak. Wij hebben in Varanasi een hotel met een dakterras (zoals veel hotels in India) waar we kunnen eten met een mooi uitzicht over de stad. Het is leuk om te zien wat er allemaal op de daken om ons heen gebeurt en tegen zonsondergang zien we vele vliegers boven de stad verschijnen. Een keer als we hier aan het eten zijn komt er ineens een aap langs. In India eten we regelmatig Indisch eten wat we erg lekker vinden. Probleem is echter dat zelfs wanneer je aangeeft dat het niet pittig moet zijn het te pittig is voor onze mond en maag.
Het personeel van het hotel is wel erg opdringerig met alle diensten en producten die ze aanbieden. Continu wordt gevraagd waar we naar toe gaan en wat we gaan doen. Toen Stan appels ging kopen wilde een medewerker van het hotel per see mee om vervolgens te beslissen welke appels Stan kocht en daarna het zakje appels terug naar het hotel te dragen. Natuurlijk verwachtte hij tevergeefs wel dat hier een beloning tegenover stond. Deze mensen gingen er ook vanuit dat we altijd in hun restaurant aten en dat we bij het hotel eventuele activiteiten zouden boeken. Ook stonden ze erop ons een gratis rondleiding te geven door de stad. Klinkt leuk maar we wisten al dat er iets achter moest zitten. En na doorvragen blijkt inderdaad het eindstation een zijdewinkel te zijn waar we dan geacht worden iets te kopen. We bedanken vriendelijk en vinden zelf wel onze weg. We merken wel dat we in Varanasi in vergelijking met Calcutta veel prettiger over straat kunnen. Deels zal dit te maken hebben met dat we na Calcutta wat zijn gewend maar in Varanasi waren ze veel meer gewend aan toeristen en dus werden we veel minder aangestaard en vielen we minder op, wat een opluchting.
Nadat we ons drie dagen lang hebben verbaasd en hebben genoten van Varanasi was onze volgende bestemming Agra. We hebben ondanks de mindere ervaring van de vorige keer weer een plaatsje in de sleeperclasse gereserveerd. Wederom waren alle betere klasse vol. We laten ons met een autoriksja naar het station brengen. Onderweg is de brandstof bijna op en valt de motor steeds uit. Elke keer als de motor is uitgevallen zet de chauffeur zijn mond op de brandstoftank en zuigt de laatste brandstof naar boven zodat we na een aantal keer bij een tankstation kunnen tanken en uiteindelijk worden afgezet op het treinstation in Varanasi. Na even zoeken vinden we onze trein. We hebben nu wel andere bedden gereserveerd waardoor we niet meer bij het gangpad liggen en deze trein is een stuk rustiger dan de vorige keer. Er zijn niet zoveel verkopers en niet zoveel mensen die geen eigen plaats hebben. Toch slapen we niet goed omdat we ons krappe bedje moeten delen met onze backpack en rugzak. We moeten steeds schuin liggen waardoor er steeds wel een ledemaat slaapt maar wij zelf niet ;)

Agra
Agra konden we uiteraard niet overslaan want hier staat een van de bekendste gebouwen ter wereld, de Taj Mahal. Aangekomen in Agra stappen we weer in een autoriksja en laten we ons naar de omgeving van de Taj Mahal brengen waar veel slaapplaatsen te vinden zijn. We vinden een hotel met een restaurant op het dak waar we met een super uitzicht op de Taj Mahal ons avondeten nuttigen. Taj Mahal wordt beschouwd als een van de mooiste gebouwen ter wereld en het is het symbool van de liefde. Vanaf het dakterras waar we zaten zagen we de honderden mensen al rond de Taj Mahal lopen. Dit gebouw wordt jaarlijks door ruim 3 miljoen mensen bezocht.De volgende dag lopen we aan als het nog donker is om zo als een van de eerste bij de Taj Mahal te zijn die open gaat met zonsopgang. Nadat we een erg duur ticket hebben gekocht moeten we door de super strenge beveiliging. Alle tassen moesten worden leeggemaakt, tijdschriften mochten eigenlijk niet mee en de man achter Stan moest het plastuitje van zijn vrouw zelfs inleveren.
Maar het is allemaal de moeite en het geld waard want ondanks dat we de Taj Mahal al vaak op foto's hebben gezien zijn we nog onder de indruk van het bouwwerk. Het is veel groter dan we dachten en het lijkt alsof het net is gebouwd. En dat terwijl het gebouw al in 1653 is gebouwd door Shah Jahan ter herinnering aan zijn tweede en lievelingsvrouw die overleed bij het baren van haar 14e kind. Verder gaan we die dag ook naar het Agra fort dat volgens ons in schril contrast stond met de Taj Mahal ondanks dat het groot en mooi was.
De volgende dag houden we een riksja aan om ons naar de zogenaamde ‘baby Taj' te laten brengen. De riksjafietser knikt en geeft aan dat hij weet waar we heen willen. Meteen valt ons al op dat hij de verkeerde kant op fietst maar we denken dat hij gewoon een andere route kiest. Dan blijkt dat hij er helemaal niets van gesnapt heeft want hij stopt en laat een Indiër die wel engels spreekt vertalen waar we heen willen. Oké, nou de andere kant weer op dus.. Als hij stopt met fietsen stappen we uit en willen we een ticket gaan halen. Dan blijkt dat we bij een of ander bloemenpark zijn maar niet op de plaats waar wij heen wilden. Er wordt weer iemand bijgehaald om ons Engels in Hindi te vertalen en we gaan weer op pad. Uiteindelijk komen we na anderhalf uur aan bij de baby taj waar we in een kwartiertje gemakkelijk naartoe hadden gekund. Zo hebben we wel een mooie rondleiding door de stad gehad waarbij we door gebieden kwamen waar normaal geen toeristen komen. Onderweg heeft Lijanne haar hoofddoek weer opgedaan want twee keer moesten voorbijgangers even haar arm voelen en een jongetje trok zelfs aan haar haren! Na de bezichtiging van de baby Taj hebben we ons bij een bazaar af laten zetten waar locals veel shoppen. Het was er overvol en chaotisch. Het was wel leuk om al die smalle straatjes te zien met kleine winkelkraampjes in de huisjes maar even rustig kijken konden wij hier niet. Algauw vragen we daarom een riksja om ons terug te brengen naar de Taj Mahal waar ons hotel in de buurt ligt. We waren verbaasd dat verschillende riksja fietsers niet wisten wat we bedoelde met Taj Mahal. Schijnbaar wordt dit gebouw in het Hindi anders genoemd want ze bleken allemaal geen idee te hebben van deze benaming, erg vreemd metzo'n wereld beroemd bouwwerk uit hun stad.

Tegen de avond gaan we naar de busstandplaats. Na onze vorige treinreis besloten we om een ander vervoersmiddel te proberen. We hadden in een sleeperbus een tweepersoonsbed geboekt. We lagen op de bovenste deel van de bus en ons tweepersoons bed konden we met een gordijntje afschermen. Dit beviel een stuk beter dan de trein en we komen de volgende ochtend om 6 uur uitgeslapen aan in Ajmer!

Pushkar
Vanuit Ajmer zijn we met een autoriksja naar Pushkar gebracht. Pushkar is een klein rustig stadje om een heilig meer. Aan dit heilig meer liggen ook verschillende ghats waar Hindoes ritueel kunnen baden. De invloed van het hindoeïsme zorgt er ook voor dat er in Pushkar in principe geen ei, vlees en alcohol verkrijgbaar is.
Aangekomen in Pushkar gaan we op zoek naar een slaappplaats. We vinden een budgethotel met een groot zwembad! Vooral Lijanne is helemaal in haar nopjes al is het maar voor kort want als ze het zwembad van dichter bij bekijkt ziet ze allemaal wormpjes zwemmen.. ieh! Toch maar niet zwemmen. Er hing in Pushkar een erg gezellige sfeer. De combinatie van een rustig plaatsje met veel cultuur zorgt ervoor dat Pushkar behoorlijk wat toeristen trekt maar toch nog authentiek is. We hadden van Pushkar gehoord dat we hier goed zouden kunnen shoppen. Dat kwam mooi uit want we hebben ons de hele reis ingehouden om souvenirs etc. te kopen omdat we het lang mee moesten nemen. Maar nu het einde van onze reis naderde wilden we inkopen gaan doen. We vonden in Pushkar verschillende leuke souvenirs maar niet echt de kleding waar wij naar opzoek waren. Hier vonden we vooral wersterse-oosterse kleding, een beetje hippie-achtige kleding waar het overgrote deel van de westerse reizigers in India graag in rondlopen maar wij niet. Op straat komen we regelmatig Indische vrouwen tegen die zogenaamd hallo willen zeggen en je daarbij een hand toesteken. Wanneer je een hand geeft krijg je hem pas terug met een henna-tattoo erop. Natuurlijk moet je hier dan voor betalen. Zo hebben we op elke plaats wel slinkse manieren gezien waarmee mensen geld proberen te verdienen.
Ook in Pushkar slingeren weer heel wat apen rond. Als we ze in de buurt van ons raam zien zitten gooien we een stukje appel naar buiten. Wat later horen we gepiep voor ons raam. Als we naar buiten kijken zien we drie smekende apengezichtjes naar binnen kijken. Om te voorkomen dat de hele apenkolonie van Pushkar voor ons raam komt te zitten besluiten we ze maar geen appeltjes meer te geven. Toch blijft ons raam een favoriete hangplek voor een aantal apen.
De laatste dag hebben we een yoga en meditatie cursusje gedaan. Aangezien yoga en meditatie oorspronkelijk uit India komen vonden we dat we dat hier wel eens gedaan moesten hebben. Het eerste uur van de cursus vertelde de yoga leraar ons over het ontstaan en het het doel van yoga. Kort gezegt richt Yoga zich op drie aspecten van de mens ; handen (praktische oefeningen met lichaam), hoofd (je gedachten) en hart (je emoties), die in balans moeten zijn om prettig te leven. Na deze theorie sloten we ons aan bij een groep gevorderde voor een yogales die gericht was op het lichaam waarbij nogal wat van onze leningheid gevraagd werd. Na een middagpauze kregen we de eerste uur van de middagsessie les in mediteren. Eerst kregen we uitleg over het ontstaan, het doel en de techniek en daarna mochten we het gaan proberen waarbij we bijna in slaap vielen. Dit schijnt normaal te zijn. De dag werd afgesloten met nog eenzelfde yogales als die morgen waardoor onze enigszins herstelde ledematen opnieuw werden opgerekt. Al met al was het een interessante ervaring.
Voor diezelfde avond hadden we een busticket voor een tweepersoonsbed om verder te reizen naar Jaisalmer. We stonden ruim op tijd klaar maar toen de bus kwam bleek dat er een probleem was (ons raam zou kapot zijn of was de bus misschien vol?) en we moesten op de volgende bus wachten. Uiteindelijk hebben we 3,5 uur gewacht voor we in konden stappen in een overvolle bus. Ons bed was helemaal achterin en twee Indiërs bleken er zich zo lang in genesteld te hebben. Verder stond en lag het gangpad zo vol met mensen dat we ons nauwelijks konden verplaatsen en op moesten letten dat we op niemand gingen staan. Uiteindelijk lagen we op onze plaats en reden we aan. We lagen boven helemaal achterin dus bij elke hobbel of gat (en die zitten er een hoop in de Indische wegen) vlogen wij omhoog. We konden ons bed weer afscheiden met een glaswandje en van de herrie die de hele nacht voortduurde hadden wij niet veel last dankzij onze oordopjes. We voelden ons wel erg bevoorrecht dat we ons voor een paar euro per persoon een tweepersoons sleeper konden veroorloven, terwijl er aan de andere kant van het glas mensen 12 uur lang in het gangpad stonden en lagen. Vergeleken met veel anderen in de bus hadden wij dus niets te klagen!

Jaisalmer
In alle vroegte komen we aan op onze volgende bestemming. We hadden vooraf een pick-up geregeld dus worden we in een jeep naar een hotel vervoerd. De stad Jaisalmer is om een groot fort van zandsteen gebouwd wat daardoor net een enorm zandkasteel lijkt. Ons hotel bevond zich binnen de muren van het fort en wij sliepen in een van de torens waardoor we een geweldig uitzicht hadden over een deel van de stad. De belangrijkste rede dat wij naar Jaisalmer waren gereisd was dat vanuit daar kamelensafari's worden georganiseerd in de naastgelegen Thar-woestijn. We kozen ervoor om een driedaagse kamelensafari te doen waarbij we eerst een uur met een jeep de woestijn in reden zodat we geen andere toeristen tegen zouden komen. We stallen onze bagage bij het hotel en stappen met onze kleine rugzak in een jeep die ons samen met 5 meiden uit Chili de woestijn inrijdt. Vooraf kopen we in de stad etenswaren en water omdat deze in de woestijn uiteraard niet te koop zijn.
Na een uur rijden stoppen we en komt een groep kamelen met begeleiders aanlopen. Alle etenswaren en bagage wordt op de kamelen gebonden en ieder klimt op een van de kamelen. In het begin is het vooral lekker door de woestijn rijden op een kameel (meestal stapvoets maar soms ook draven) al werd het na een tijdje minder relaxt. Het zit niet bepaald comfortabel en we kregen algauw last van onze bovenbenen en ons zitvlak. ‘Gelukkig' hadden de Chileense meiden hier ook last van en konden zij flink klagen waardoor we nooit te lang achter elkaar hoefden te rijden.
Het eerste stuk komen we nog door kleine woestijndorpjes en in een van deze dorpjes hebben we onze lunch gehad. Deze dorpjes waren heel primitief met lemenhutjes, veel geiten en kamelen. Er was in dit dorpje toevallig net een bruiloft aan de gang waardoor veel mensen mooi waren versierd. Als we een wandeling door het dorpje maken komen kinderen naar ons toe en vragen om geld, snoep of pennen. Na de lunch mogen de kamelen nog even drinken bij een aangelegde waterbron en gaan we richting onze slaapplaats. Het uitzicht was zoals we hadden verwacht van een woestijn; zand, zandduinen en planten die tegen de droogte kunnen. Onze kamelen werden begeleid door een man en twee jongens van 9 en 10 jaar. Een grote verantwoordelijkheid maar ze namen hun taak zeer serieus. Ze vertelde dat ze voor een maand werken 500 roepee kregen (iets meer dan 8 euro), kun je nagaan wat zijn baas en ons hotel overhouden. Ze moesten wel werken omdat zijn ouders niet werkten en broertjes naar school gingen. Als we later de oudere begeleider (21 jaar) vragen of hij zijn naam kan schrijven geeft hij ons de pen terug. Ik ben nooit naar school geweest, te duur, zegt hij. Zo worden we tijdens onze reis regelmatig herinnert aan hoe goed wij het hebben.
De nachten brachten we door midden in de woestijn in de open lucht. We sliepen met zevenen op een rij op een deken en met twee dekens over ons heen. Dat was ook wel nodig want het waaide hard en het was behoorlijk klam 's morgens. De dekens zelf werden nooit gewassen dus roken ‘heerlijk' naar kamelenzweet omdat ze dag in dag uit op de kamelen liggen. Het eten werd op een kampvuurtje bereid en bestond elke keer uit chapati (typisch indisch brood) met rijst en groenten. De afwas werd met zand gedaan waardoor het niet onwaarschijnlijk was dat ons eten of de chai (typische thee met melk en heel veel suiker) wat knarste. Een wc moesten we ergens in de woestijn zoeken. Allemaal lekker basic en soms ook smerig dus maar dat hoort bij het leven in de woestijn! De laatste dag van de camel safari was er nog veel eten over en omdat het ontbijt niet al te uitgebreid was gingen wij tweeen met de overgebleven groente aan de slag waardoor we uiteindelijk een lekker ontbijtje op het kampvuurtje hadden bereid. De derde dag waren we al optijd terug in Jaisalmer. Het was een erg gave ervaring met een kameel door de woestijn trekken en vooral ook het koken en slapen in de woestijn maar we waren blij dat we niet langer op de kameel hoefde te zitten.

Helaas was het niet mogelijk om vanuit Jaisalmer rechtstreeks naar onze volgende bestemming (Mumbai) te reizen. Daarom zijn we eerst met een slaapbus naar Ahmedabad gereisd van waaruit we naar Mumbai vlogen. We kwamen ‘s ochtends om kwart voor 4 aan in Ahmedabad en omdat ons vliegtuig vertraging had hebben we uiteindeijk 7 uur op het vliegveld moeten wachten. Maar later die dag we waren in Mumbaaai!

Mumbai
Mumbai (voorheen Bombay) is de grootste stad van India en strekt zich uit langs de westkust. Er leven 16,4 miljoen mensen en deze overvolle stad is erg divers met chique wijken en krottenwijken. Als we over Mumbai vliegen met een mooi uitzicht over de stad valt ons op hoe groot de stad is en hoe dicht de wolkenkrabbers en de krottenwijken bij elkaar liggen. In Mumbai is ook de grootste filmindustrie van de wereld gevestigd, Bollywood.
Vanaf het vliegveld pakken we een prepaidtaxi en moeten we anderhalf uur door Mumbai rijden voordat we in de reizigerswijk Colaba aankomen. Daar gaan we op zoek naar een kamer. Er zijn altijd mensen die ons willen ´helpen´ met het zoeken naar een kamer. Degene die gasten naar een hotel brengt krijgt een provisie die uiteindelijk meestal door de gast zelf betaald moet worden. Zelf heb je dit vaak niet in de gaten maar de kamerprijs wordt ongemerkt hoger. Daarom slaan wij alle aanbiedingen af en gaan zelf op zoek. Deze keer was er weer zo iemand die ons wilde ‘helpen' alleen deze bleef aanhouden ondanks dat we duidelijk aangaven geen ‘hulp' te willen. Uiteindelijk leiden dit tot een flinke scene midden op straat waarbij de man begon te schreeuwen en te dreigen. Gelukkig was deze man bekend bij omstanders en gebaarden zij al dat hij niet helemaal goed bij zijn hoofd was. Ondanks de ontmoeting met deze gek kwamen we er wel achter dat we de Indiërs hoe zuidelijker we kwamen steeds aardiger vonden. Mensen schreeuwden niet zo, ook niet naar elkaar en hebben een vrolijkere gezichtsuitdrukking. We werden ook een aantal keer aangesproken op straat door mensen die gewoon met ons wilden praten. Dat is even wennen want we hebben ons helaas in moeten prenten dat bijna iedereen die je aanspreekt uiteindelijk geld van je wil. Onze zoektocht naar een slaapplaats leidde naar een klein hokje (een van de ‘kamers' ontstaan door een grote ruimte door schotten en gaas op te delen) maar het bleek lastig om iets beters binnen ons budget te vinden. We konden meegenieten met alle geluiden van de kamers om ons heen en de badkamer. Vanaf 5 uur 's ochtends vulde de ruimte zich al met flinke rochelgeluiden uit de badkamer. Wij hebben in Azië, maar vooral in India, het idee gekregen dat het een competitie is wie zo hard en zo vaak mogelijk kan rochelen. Ook vrouwen doen hier aan mee. Wat zullen we dit gaan missen.. ahum.
We besteden veel van de tijd in de hoofdstraat van de buurt waar we sliepen. De Colaba Causeway is namelijk bezaaid met kraampjes waar van alles te koop is en hier hebben we flink wat spullen gekocht. Hierbij moesten we echter altijd flink onderhandelen om tot een goede prijs te komen. Het leuke is dat we de afgelopen maanden verschillende onderhandelingstechnieken zijn gaan gebruiken en we staan er soms zelf van te kijken hoe goed dat werkt. Uiteindelijk aanlopen werkt meestal nog het beste en hierdoor betalen we vaak niet meer dan een kwart van de aanvankelijke vraagprijs. Zoals in elke stad in India zien we weer veel bedelaars in Mumbai. Het is vaak hartverscheurend om te zien hoe moeders met kleine kinderen of verminkte mensen langs de weg tussen de vuilnis zitten. Toen we over de Colaba causeway liepen werden we ook gevraagd voor een figurantenrol in een Bollywoodfilm. We zouden dan omgerekend zo'n 8,30 euro voor een dag krijgen. Oké het is geen filmsterrensalaris haha, maar wanneer we meer tijd gehad hadden in deze stad was het misschien wel een bijzondere ervaring geweest.
Omdat we maar kort in Mumbai waren en toch zo veel mogelijk van deze stad wilden zien hadden we ons van tevoren goed georiënteerd en een route uitgestippeld waardoor we in één volle dag toch zo veel mogelijk konden zien. Onze route begon bij de ‘gateway van India'. Het is een bouwwerk in de vorm van een grote poort wat het symbool van Mumbai is. Het was er super druk, vooral met Indiërs. Bij elke toeristische attractie en ook in de hotels waar we slapen komen we altijd veel Indische toeristen tegen die in hun eigen land op vakantie gaan. In Zuid-Oost Azië kwamen we op die plaatsen alleen westerse toeristen tegen. Voor we onze wandelroute verder konden vervolgen waren we al 5 keer door (groepen) Indiërs gevraagd om mee op de foto te gaan, zo voelden we ons toch net een Bollywood-ster. We hebben een uur of 7 door de stad gelopen en hebben vele oude koloniale gebouwen gezien zoals de universiteit en het hooggerechtshof. Verder ook het indrukwekkende treinstation ‘Victoria Terminal' die op de werelderfgoedlijst staat. Onderweg staan overal kraampjes en nu we aan het einde van onze reis zijn blijft het niet meer alleen bij kijken. Ook bezoeken we een aantal bazaars en andere markten. Overal is het overvol, maar in sommige delen de stad is het zo ongelofelijk dat we gewoon met de horde mensen mee een kant op gedreven werden. Tussen de mensen, auto's en andere voertuigen door lopen uiteraard ook koeien. We hebben deze dieren op de gekste plekken al zien rondlopen. Zo kwam er een keer een koe het restaurant binnen lopen waar we zaten te eten. Niet alleen de verschillende gebouwen en markten zijn leuk om te zien maar ook de Indiërs zelf met hun aparte kledingstijl. De vrouwen met sari's in vele kleuren, sieraden en make-up en de mannen met tulband. Ook de kinderen worden flink uitgedost en de jongste krijgen een zwart rand om hun ogen. We eindigen de dag bij ‘Chowpatty Beach'. Dit is een kilometerslange boulevard waar de bevolking van Mumbai graag in hun vrije tijd heen gaan om rustig te zitten en te praten. We waren net voor zonsondergang op deze boulevard dus we zijn tussen de locals gaan zitten om van de zonsondergang met daarvoor de skyline van Mumbai te genieten.
De volgende dag vertrekken we 's avonds weer met een slaapbus richting Goa. 's Middags bezoeken we nog een arm volksbuurtje met een markt waar we ogen te kort kwamen. Die avond stonden we om half 6 bij de bus waarmee we om 6 uur naar Goa zouden reizen. Er liggen twee mannen in de bus te slapen maar verder is er niemand te bekennen. Als er een kwartier voor vertrek nog niets is veranderd loopt Stan de bus in en maakt de man wakker die op een van de bedden ligt te slapen. Je komt hier overal slapende mensen tegen. Zo zien we mensen overal op straat slapen, hebben we bediening in het restaurant zien slapen, hoteleigenaren op de receptiedesk en marktlieden tussen hun koopwaar in de kraam. De man, die de chauffeur blijkt te zijn lijkt niet erg blij mijn zijn persoonlijke wekker maar uiteindelijk rijden we een uur later dan toch richting Goa. Als we aanrijden zijn wij nog de enige inzittende maar naarmate we verder rijden wordt de bus gevuld.

Goa (Palolem)
Als we de volgende dag onze ogen open doen in de slaapbus zien al meteen het paradijsje waar we op hoopten. We willen de laatste dagen namelijk de India-gekte even uit om zo nog een beetje relaxt aan te komen in Nederland voor daar de carnvaval-gekte begint ;) We zijn daarom verder naar het zuiden gereisd, naar de provincie Goa, waar de meeste toeristen heen gaan voor een strandvakantie. Na 18 uur stopte de bus en we stappen in de volgende bus tot we in het zuidelijkste puntje van Goa, Palolem, aankwamen. Dit was echt de perfecte plaats voor ons! Niet te druk, niet te rustig, alle benodigde faciliteiten, een prachtig strand, een lekker tropisch temperatuurtje en een leuk kokosnoothutje tussen de palmbomen direct aan het strand en zee. Kan het nog beter?! Deze dagen deden we dan ook niet veel meer dan lekker van het strand en de zee genieten, kokosnoten eten op het strand en een beetje shoppen in het dorpje. Heerlijk!!
Verder zijn we 's morgens nog een keer in een klein bootje dolfijnen wezen spotten. We zagen en hoorden er tientallen om ons heen boven komen om adem te halen. Ook hebben we nog een keer tegen de avond een boottochtje gemaakt over een rivier met brak water waarbij we tussen mangrove doorvaarden en mooie natuur en vogels (waaronder de Kingfisher) zagen. Terwijl we op het strand liggen kwamen er uiteraard wel vele verkopers langs met allerlei producten en diensten. Zo worden er uiteraard sari's (soort sjaals) verkocht maar het vreemdste was wel een man die aanbood om oren schoon te maken. Verder hebben we 's avonds op het strand met de voeten in het zand voor bij de zee gegeten. Een tafeltje voor twee onder de sterrenhemel bij kaarslicht, romantisch he ;)
Na 5 dagen genieten werden we door de de eigenaar van ons hutje naar het vliegveld gebracht. Het was 1,5 uur rijden dus 2,5 uur voor we vlogen aanrijden was tijd genoeg zei hij. ‘No hurry, no worry'
Nou het was allemaal nog wel even spannend door de lange rijen op het vliegveld maar gelukkig waren we niet de enige en zaten we uiteindelijk in het vliegtuig terug naar Mumbai. Als we 's Avonds aankomen in Mumbai gaan we terug naar het guesthouse waar we vorige week ook geslapen hebben. Reserveren was niet nodig hadden ze de vorige keer verzekerd maar toen we aankwamen bleek er geen double-room meer vrij te zijn. Omdat er in de omgeving geen ander budgetslaapplaats te vinden waren hebben we uiteindelijk daar een piepklein 1 persoons kamertje (die meteen vol stond me onze bagage) met één bedje samen gedeeld. De volgende dag stonden we weer vroeg op en sleepte we we onze backpack en handbagage koffers (die we in Mumbai gekocht hadden) naar de dichtbijzijndste taxi om ons naar het vliegveld te laten brengen.

Delhi
Na twee uur vliegen landen we in Delhi, de hoofdstad van India en tevens onze laatste bestemming. We hadden van veel mensen heftige verhalen over Delhi gehoord (Delhi-Hellie). Geen wonder omdat de meesten vanuit Nederland in Delhi landen en het dan ook een extreem groot cultuurverschil is. Maar omdat we nu 5 weken door India gereisd hebben merken we dat we al erg gewend zijn aan de mensen en het straatbeeld en het is ons daarom erg meegevallen:) Nadat de taxi ons bij de goede wijk afgezet gingen we voor de laatste keer deze reis op zoek naar een kamer. Nadat we onze spullen hadden gedropt begonnen we meteen met het bezichtigen van Delhi omdat we maar anderhalve dag hadden en volgende dag (vanwege maandag) bijna alles dicht zou zijn.
We hadden tijd voor één bezichtiging en na wat navraag hadden we besloten om naar de Bahai House of Worship, oftewel de Lotustempel, te gaan. Deze was inderdaad erg mooi maar ook extreem druk! Waarschijnlijk kwam het omdat het zondag was, er waren namelijk bijna alleen maar Indiërs. Na de lotustempel zijn we wat door onze buurt in Delhi, the main bazaar gelopen en hebben we weer onze koffers nog wat bijgevuld ;)
's Avonds was ook de wedstrijd Engeland tegen India op het wereldkampioenschap cricket wat toevallig op dit moment hier in India wordt gehouden. Cricket is de nationale sport van India en we zagen veel mensen voor de tv zitten om gespannen deze wedstrijd te volgen. Het bijzondere is dat ook Nederland bij de twaalf landen hoort die zich hebben gekwalificeerd voor dit kampioenschap. En de laatste dag dat wij in India zijn speelt Nederland toevallig een wedstrijd tegen West-Indian hier in Delhi.
De volgende dag is onze laatste dag in Azië en het is een dubbel gevoel. Van de ene kant hebben we weer erg veel zin om naar huis te gaan en iedereen te zien maar aan de andere kant weten we dat na deze dag dit geweldige avontuur echt voorbij is. We hebben de laatste dag nog even flink aan het verslag gewerkt omdat we dit graag nog voor ons vertrek uit India wilden plaatsen.

Thuiskomst en bedankt!
Morgenvroeg worden we om 04.00u (Indische tijd) ‘s morgens naar het vliegveld gebracht en we landen om 15.00u (Nederlandse tijd) in Brussel. We zullen daarna samen met onze gezinnen lekker Hollandse erwtensoep en zuurkoolschotel gaan eten!!
We hebben het afgelopen half jaar echt een geweldige tijd gehad en we vonden het een super mooie ervaring die we niet hadden willen missen! We zullen Azië en het heerlijke vrije gevoel zeker gaan missen! Toch hebben we ook weer erg zin om terug naar ons veilige, rustige, schone Nederland te gaan en verlangen we weer naar ons eigen bedje en badje! En natuurlijk hebben we ook erg veel zin om onze vrienden, vriendinnen en familie weer te zien.
We willen iedereen bedanken die op wat voor manier dan ook ons heeft gevolgd en/of iets van zich heeft laten horen. Soms kwam dit uit heel onverwachte hoek maar alle reacties enzo hebben ons reisplezier extra vergroot en deed ons erg goed! Bedankt!! Als iemand denkt iets te hebben aan onze reiservaringen voor een eigen reis of vakantie dan willen wij uiteraard graag delen.

Liefs van ons.